Na czym polega test rozbijania w sztukach walki?

Łamanie twardych przedmiotów (z japońskiego „tameshi-wari” lub koreańskiego „kyokpa”) wywodzi się z dalekowschodnich sztuk walki. Praktyka rozbijania desek i płyt uderzeniem jest spotykana głownie w karate i taekwondo. Zadaniem zawodnika jest łamanie i rozbijanie twardych przedmiotów różnymi częściami ciała. Najczęściej rozbija się deski, cegły, dachówki, a czasem również bryły lodu i kamienie. Rozbicie tak twardego przedmiotu jest możliwe, jeśli uderzamy kantem dłoni, pięścią, kantem stopy, piętą, a także przedramieniem, golenią, kolanem i nawet głową. Sztuki walki, w których wykorzystuje się rozbijanie desek to przede wszystkim karate i taekwondo.

Japońskie rozbijanie cegieł:

W Karate dużo trenuje się uderzenia oraz kopnięcia. Zawodnicy lubią sprawdzić swoją moc poza zwykłymi treningami. W formie konkursu lub podczas zdawania na wyższe pasy. Rozbijając twarde przedmioty można określić doświadczalnie swoją siłę.

Głową muru nie przebijesz... Czy aby na pewno?

Co ciekawe skutecznym uderzeniem rozbijającym jest cios głową… A dokładnie czołem – które jest jedną z najtwardszych kości w ciele człowieka.

Najmocniejsze uderzenia wykonywane do rozbijania przedmiotów:

• karate- uderzenie łokciem do dołu,
• taekwondo - kopnięcie piętą do dołu,
• karate i taekwondo - uderzenie piecią w dół (na zdjeciu powyżej)

Poniżej pokaz rozbijania desek i betonowych płytek:

Notabene to samo można zrobić kopiąc lub uderzając w worek. Tyle, że z sensorami połączonymi z komputerem i dokładnie określić kN (kilo newtonów) jakie wygenerowało uderzenie. 

Skąd pomysł na rozbijanie desek i cegieł?

Test rozbijania desek i cegieł został wprowadzony, aby udowodnić umiejętność zawodników do skumulowania siły w jednym punkcie. Czytaj więcej Taekwondo teoria mocy W praktyce zadanie takiego ciosu przeciwnikowi grozi poważnym zranieniem, złamaniem kości, stawu a nawet śmiercią. Z tego powodu podczas pokazów sztuk walki zawodnicy prezentują swoje umiejętności koncentrowania siły na twardych przedmiotach, a nie między sobą. Pokaz rozbijania twardych przedmiotów nagą dłonią lub stopą skutecznie przemawia do widzów, dla których taka czynność jest niemal niemożliwa. Tameshi-wari i kyokpa to bardzo znane elementy sztuk walki. Wiele osób kojarzy karate i taekwondo tylko i wyłącznie z rozbijaniem twardych przedmiotów, właśnie dzięki popularnym pokazom.

Praktyka rozbijania desek w sztukach walki

Mimo ogromnej popularności tameshi-wari i kyokpa, w rzeczywistości rozbijanie desek na treningu się nie pojawia. W trakcie zajęć karate i taekwondo ćwiczy się głównie techniki stosowane w walce z przeciwnikiem. Nabytą w trakcie treningów wiedzę łatwo przełożyć na rozbijanie desek i cegieł na pokazie. Podczas testu rozbijania kluczowe jest perfekcyjne opanowanie techniki uderzenia i szybkość. Zawodnicy którzy rozbijają uderzeniami deski umieją rozpędzić daną część ciała użytą do uderzenia dzięki wielogodzinnym treningom. 

Fizyka rozbijania cegieł i desek

Zobacz jak wygląda ręczne rozbijanie cegły dłonią w spowolnieniu

Dobrze widać moment przekazania energii - kiedy dłoń karateki wychamowuje.

Oraz kolejny etap - rozchodzenia się fali uderzeniowej po dłoni. 

Dlaczego osoba nie trenująca sztuk walki nie będzie mogła rozbić deski?

Nawet osoby regularnie trenujące siłowo z dobrymi warunkami fizycznymi często mają problem w rozbiciem deski czy cegły pięścią. Ktoś kto nie ćwiczył sportów walki raczej cegły nie rozłupie.

Z czego to wynika?

Otóż sama siła fizyczna nabyta na siłowni to nie wszystko. Poza siłą poszczególnych mięśni ważne jest to jak się ich używa. Aby wykonać mocne uderzenie jest konieczna współpraca wielu partii mięśniowych jednocześnie. Ta współpraca polega na równoczesnym skurczu jednych mięśni i rozluźnieniu innych.

Technika ta opiera się o izolację aktywnych grup mięśniowych od pasywnych grup mięśniowych. Osoby które tylko ćwiczą siłowo będą napinały dodatkowo mięśnie pasywne, które nie napędzają kończyny do uderzenia, ale ją hamują.

Prosty przykład, silna osoba która nie trenowała sztuk walki - uderzenie pięścią:

Karateka lub praktykant innego sportu walki uderzy wykorzystując głownie skurcz mięśni prostowników - tricepsa, mięśni klatki piersiowej i pleców.

Osoba trenująca na siłowni i nie ćwicząca sztuk walki uderzając skurczy też biceps który będzie hamował prędkość uderzenia. Dodatkowo czas skurczu u osoby trenującej wyłącznie siłowo będzie trwał dłużej, przez co sama pięść osiągnie mniejsze przyśpieszenie.

Praktyczne zastosowanie rozbijania desek w sportach walki 

Rozbijanie twardych przedmiotów jest wykorzystywane nie tylko podczas pokazów do prezentacji umiejętności karateków. Test rozbijania jest przydatny na zawodach do rozstrzygnięcia wyrównanej walki. Jeśli po dogrywce sparinngu w taekwondo lub karate zawodnicy mają taki sam wynik, o zwycięstwie decyduje rezultat testu rozbijania.

Rekordy w rozbijaniu desek uderzeniem

W 2007 roku Kevin Taylor złamał 584 cegły w 57,5 sekund.

W 2003 roku Bob Knight rozbił 3014 sosnowych desek w ciągu 53 minut.

W 2008 roku zawodnik taekwondo Muhamed Kahrimanovic rozbił 11 drewnianych desek (bez przekładek) używając dłoni.

W 2009 roku Dan Netherland złamał 55 betonowych płyt przy użyciu dłoni w 17,45 sekund. Płyty były ułożone z przekładkami w stertach.

Jak nauczyć się rozbijania cegieł i desek uderzeniem?

To proste, trenuj sport walki gdzie praktykuje się uderzanie i kopanie.

Poniżej zestawienie stylów kopanych i styłów grappingowych (łapanych) sportów walki.

Trenerów oraz szkoły walki znajdziesz po linikiem nazwy danego stylu walki. 

Sporty walki uderzane:

Boks,

Kick-boxing,

Karate,

Wing Tsun,

Taekwondo,

MMA,

Sambo,

Muay Thai,

Combat 56,

Samoobrona,

Style sportów walki grappingowe, łapane:

Aikido,

Sumo,

Zapasy,

BJJ – Brazilijskie Ju-Jitsu

Judo,

MMA,