Czym jest naderwanie ścięgna?

Funkcją ścięgien jest przymocowywanie mięśni do kości. W wyniku zewnętrznych przeciążeń lub innych urazów mechanicznych może dojść do rozerwania części włókien składających się na ścięgno. Najczęściej do takich kontuzji dochodzi w obrębie kończyn dolnych (szczególnie największego ze ścięgien – ścięgna Achillesa), rąk, nadgarstków, barku oraz palców.

Naderwanie ścięgna objawy | Jak rozpoznać naderwanie ścięgna?

Pod wpływem upadku bądź urazu dochodzi do rozwinięcia się stanu zapalnego. Jego celem jest przywrócenie danego obszaru ciała do stanu sprzed kontuzji. Następnie pojawiają się objawy naderwania ścięgna. Osoba zaczyna odczuwać silny ból. Kontuzjowane miejsce staje się cieplejsze i spuchnięte. Powstaje również blokada w poruszaniu w stawie w obrębie uszkodzonej części ciała. Naderwanie ścięgna objawia się wewnętrznym bądź zewnętrznym krwiakiem. Staw może również poszerzyć swój obrys. Kontuzjowany ma problemy z poruszaniem się (jeśli kontuzja występuje w obrębie kończyn dolnych), a podczas wykonywania ruchów nasila się ból.

Naderwanie ścięgna daje podobne objawy do naderwania mięśnia. Z tą różnicą, że w przypadku urazu ścięgna powstaje znacznie mniejsza opuchlizna. Ponadto, czas jej pojawiania się jest wolniejszy.

Co może spowodować naderwanie ścięgna?

Zwykle za naderwanie ścięgna odpowiedzialne są zbyt duże obciążenia zewnętrzne. Ryzyko kontuzji wzrasta pod wpływem długotrwałego wykonywania tego samego ruchu w obrębie danej części ciała. Naderwanie ścięgna jest nieobce osobom rozpoczynającym wysiłek fizyczny bez uprzedniego wykonania rozgrzewki. Może się również przytrafić, jeśli nieumiejętnie bądź nieprawidłowo wykonujemy trening. Przyczyną tego urazu może być niedopasowanie aktywności fizycznej do możliwości ćwiczącego. Naderwanie ścięgna na treningu może się przytrafić niemal każdej części naszego ciała. Narażone są więc m.in. barki, uda, tricepsy, kolana czy ścięgno achillesa.

Naderwanie ścięgna może powstać także wskutek urazu bądź skręcenia. Najczęściej są to dynamiczne upadki na wyprostowaną rękę bądź podnoszenie ciężkich obiektów (naderwanie ścięgna mięśnia dwugłowego ramienia). Co więcej, ta kontuzja może być spowodowana wypadkiem samochodowym.

Naderwanie ścięgna jest podatne na odnawianie. W przypadku osób po takiej kontuzji, które są aktywne fizycznie ważne jest zachowanie szczególnej ostrożności w trakcie treningów.

Co zwiększa ryzyko naderwania ścięgna?

- Zaawansowany wiek. Większa liczba lat życia wpływa na zużywanie się ścięgien poprzez długotrwałe przeciążenia. Częste są więc naderwania ścięgna w kolanie i udach.

- Intensywna aktywność fizyczna wykorzystująca ruchy rąk w górze. Tak dzieje się w przypadku sportów siłowych (np. podnoszenia ciężarów). Tutaj łatwo o naderwanie ścięgna barku czy triepsa. Podobnie rzecz ma się z pracą fizyczną zawierającą tego typu ruchy rękami.

- Duże obciążenia stawu barkowego. Taki stan możemy spotkać w sportach wykorzystujących regularne ruchy rękami nad głową np. pływaniu, tenisie.

- Palenie papierosów. Ogranicza transport składników odżywczych do ścięgien.

- Kortykosteroidy. Ich stosowanie ma wpływ na osłabienie włókien mięśniowych oraz ścięgien.

Czytaj także: Zapalenia stawów u biegaczy

Pierwsza pomoc w razie naderwania ścięgna

1. Unieruchomienie kontuzjowanego miejsca.

Pozwoli to na zmniejszenie ryzyka pogłębienia się urazu w wyniku niepożądanych ruchów.

2. Odciążenie kontuzjowanego miejsca.

Ten środek należy zastosować, gdy nie ma możliwości unieruchomienia stawu. Przykładowo, można chodzić o lasce (w przypadku naderwania ścięgna kończyny dolnej). Ważne jest również ułożenie kończyny na podwyższeniu (powinna pozostać nieruchoma).

3. Schłodzenie kontuzjowanego miejsca.

Najlepszym wyjściem jest ochłodzenie za pomocą lodu – nie można jednak aplikować go bezpośrednio na skórę. Sprawdzą się także zimne okłady.

4. Stosowanie maści przeciwzapalnych, leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych.

5. Zgłoszenie się do lekarza.

Czytaj także: Pierwsza pomoc: wypadek na siłowni

W przypadku leczenia medycznego naderwania ścięgna stosuje się także opatrunki gipsowe oraz ortezy. Unieruchomienie stawu za ich pomocą trwa maksymalnie 6 tygodni. W okresie następnych 6 tygodni kontuzjowany powinien chodzić na zabiegi fizykoterapeutyczne (kriochirurgiczne bądź laseroterapeutyczne). Im wcześniej rozpocznie się rehabilitacja naderwania ścięgna, tym zwiększają się szanse na szybszy powrót do zdrowia.