admin 2 4 stycznia 2019 < 1000

Łyżwiarstwo szybkie – na czym polega ten sport?

Panczeniści, czyli łyżwiarze szybcy, zadziwiają rozwijanymi prędkościami. Podczas zawodów łyżwiarstwa szybkiego startują w parach i muszą jak najszybciej przejechać określony dystans po lodowym torze. Jakie są zasady w tym sporcie zimowym?

Łyżwiarstwo szybkie – trochę historii

Łyżwiarstwo szybkie dawniej stanowiło element łyżwiarstwa figurowego. Ich podział nastąpił na przestrzeni XVI-XVIII wieku. Panczeniści doczekali się specjalistycznych łyżew do jazdy. Od ich konstruktora – Michaiła Panczenowa – powstała nazwa zawodników oraz łyżew w tym sporcie. Prawdą jest jednak, że takie łyżwy istniały już wcześniej w Norwegii. Rosyjski konstruktor jedynie je dopracował.

Pierwsze zawody w łyżwiarstwie szybkim odbyły się w 1801 roku w Holandii. Szybko rozprzestrzeniła się popularność tego sportu zimowego. Już w 1885 roku zorganizowano zawody o randze międzynarodowej. Kilka lat później – Mistrzostwa Świata. W naszym kraju pierwszy tor lodowy do łyżwiarstwa szybkiego powstał w Lublinie. Miał 250 metrów średnicy. Od 1993 roku w Polsce, a dokładniej w Zakopanem, rozgrywane są zawody łyżwiarstwa szybkiego w wersji short track.

Łyżwiarstwo szybkie jest obecne na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich niezmiennie od 1924 roku (Francja). Od 1960 roku w rywalizacji na Olimpiadzie mogą brać udział także kobiety.

Zobacz też: Dziwne i nietypowe sporty zimowe

Łyżwiarstwo szybkie – podstawowe zasady

Panczeniści podczas zawodów startują w parach. Naprzemiennie zajmują wewnętrzny i zewnętrzny tor. Podstawą wyniku jest czas, w ciągu którego pokonają określony dystans. Tor, na którym startują zawodnicy łyżwiarstwa szybkiego ma długość 400 metrów. Po pełnym okrążeniu, zawodnicy zamieniają się torami. Para sportowców nie eliminuje się wzajemnie. W ogólnej klasyfikacji liczy się ostateczny czas pokonania określonego dystansu przez każdego zawodnika. Podczas przekraczania linii mety obie łyżwy zawodnika muszą znajdować się na lodzie.

Dystanse dłuższe niż 400 metrów wymagają pokonania większej liczby okrążeń na torze. W takim przypadku stosuje się szczegółowe zasady zachowania się zawodników łyżwiarstwa szybkiego podczas startu. Dzięki temu rywalizacja staje się sprawiedliwa. Znaczenie ma przecież tor, po którym jedzie panczenista.

Czytaj też: Jak jeździć na łyżwach?

Łyżwiarstwo szybkie w wersji short track

Short track (ang. krótki tor) jest stosunkowo młodą wyczynową dyscypliną sportową. Ta odmiana łyżwiarstwa szybkiego powstała w USA i Kanadzie. Wyścigi zawodników odbywają się na krótkim torze. Zwykle pętla wynosi niewiele powyżej 100 metrów. Tory natomiast znajdują się na tafli lodowiska do hokeja. Jednocześnie startuje 4-6 zawodników z jednej linii. W ramach tej konkurencji wyróżnia się dystanse: 500, 777, 1000, 1500, 3000 oraz 5000 metrów. Co więcej, zawodnicy mogą rywalizować także w sztafetach lub biegach indywidualnych. Zmiany zawodników łyżwiarstwa szybkiego w sztafecie odbywają się zwykle co 1-2 okrążenia toru. Wynikiem istotnym w klasyfikacji jest czas pokonania określonego dystansu. W przypadku łyżwiarstwa szybkiego w wersji short track zawodnicy osiągają prędkość do 50 km/h. Na łukach mogą zatem podpierać się ręką, czyli wykładać.

Czytaj także: Jazda na łyżwach dla początkujących

Łyżwiarstwo szybkie – rywalizacja drużynowa

W tym przypadku jednocześnie startują 2 drużyny składające się z 3 osób. Rozpoczynają swój bieg na środku obu prostych po przeciwległych stronach toru lodowego. Reguły rywalizacji drużynowej łyżwiarstwa szybkiego zaadaptowano z kolarstwa torowego (tzw. wyścig na dochodzenie). Mężczyźni mają za zadanie pokonać 8 okrążeń toru (około 3200 metrów), kobiety – 6 okrążeń (około 2400 metrów). Wynikiem branym pod uwagę w ostatecznej klasyfikacji jest czas pokonania dystansu przez ostatniego zawodnika.